Pozostając w tematyce książek dla dzieci, kilka słów o naszej ulubionej – Jestem miasto Warszawa. Niesamowita książka. Swoją premierę zaliczyła w 2012 roku i jest z nami niemal od początku.  Moje dzieci, a szczególnie starszy uwielbia ją przeglądać. Jest przecież o Warszawie. Mieście, w którym się urodził, które zna, pamięta, lubi. Książka ta, jednak nie jest tylko dla Warszawiaków. Każdy może się w niej odnaleźć.

To jedna z tych książek, która przybliża dziecku Polskę. Jej historię, tradycje, zwyczaje, legendy. Dobra dla dzieci i dorosłych, niezależnie od wieku.

Jest to książka obrazkowa, gdzie oprócz niejako tytułów stron i napisów na rysunkach, nie ma tekstu. Książki obrazkowe są świetnym rozwiązaniem dla jeszcze nieczytających dzieciaków. Przyglądają się szczegółom, opowiadają o nich, szukają różnic na stronach. Mogą same czytać książkę (co daje dzieciom ogromne poczucie wartości i dorosłości). Nie raz syn z dumą mówił do mnie: „Mamusiu przeczytam Ci bajkę o Warszawie.”

Duże karty powodują, że można znaleźć ogrom szczegółów. Dzięki temu dziecko wytęża wzrok, skupia się, przygląda maleńkim elementom. Na każdej karcie znajduję się cała gama dowcipnych detali.

Twarde, grube karty powodują, że książka się nie niszczy – nawet roczniak jest im nie straszny.

Kolory świetnie odtwarzają panujący nastrój. Rysunki są jakby malowane przez dziecko, niekiedy karykaturalne, niekiedy bez zachowanej proporcji. Pełno w nich powiedzonek, śmiesznych anegdot i nazw potocznych, znanych tylko miejscowym.

Widok miasta z lotu ptaka powoduje, że dziecku ciężej jest sobie wyobrazić, zobaczyć miejsce w realu, ale dzięki temu, mamy ogląd na niemal całe miasto.

Książka zmusza do myślenia, zadawania pytań i szukania odpowiedzi.

Mamusiu: „dlaczego syrenka płacze?”, Dlaczego ludzie stoją w kolejce do sklepu?, Dlaczego oni tańczą na golasa? Takie i inne pytania otrzymałam od syna.

Daje jednocześnie opowiadającemu absolutnie całą gamę możliwości, nawet dzięki niewielkiej wiedzy historycznej można spędzić przy książce długie godziny. Co niesamowicie ważne, książka ta daje nam, rodzicom wolną chwilę. Dziecko może się przyglądać, wpatrywać i nie potrzebuje do tego mamy.

Jest tak jedna historyjka, która doprowadziła mnie do łez. Któregoś razu syn mówi: „O! tu jest Mamusia, a tu Tatuś” Wiktor pokazuje na fragment rysunku, z piękną syrenką (to ja), podgląda ją chłop z kuflem piwa (to tatuś). Mówię do syna: „Kochanie a zobacz, tu na drugiej stronie jest król i królowa. Może mamusia i tatuś są jak para królewska?” Na to Wiktor zastanawiając się krótko: „nie, to zdecydowanie nie Wy!”

[buybox-widget category=”book” ean=”9788328013087″]